bi kere artık hiç yalnız çalışmıyorum. benim saatimde gelen belli tipler peyda oldu. onları sevmiyorum.
hele bi ikili var. kaynana-gelin. nefretlik tipler. fazla havalı gibiler, fazla yayılmacılar. mesela geliyorlar. aşağı iniyorlar. gelmeleri bi saat. yukarda spor vs. sonra hergün bir meyve suyu içiliyor. o ne öyle. sonra gene aşağıda bi saat. bi ayakkabımı değiştirip çıkıcam. gidiyorum böyle soyunmuşlar. bi muhabbetler. bütün koltukların üstü eşyalarıyla dolu. sonradan görmeler biraz.
sonra bi başkası. bu ara kayboldu. gelmez umarım. kadın zaten incecik ama güzel değil. kara kuru bişi böyle. bi de kızı var. kızı oturtuyor bi masaya. bu bööyle spor yapıyor. ee kıza da yazık. hadi sporu bitirdin defol git evine. illa bi de ekstra hareketler yapıyor kendince. mekik, bisiklet bilmem ne. bisiklet mi kaldı yaa so 90' s.
garip garip nefes alıyor böyle. ebru şallı gibi abartılı. bi tipler 1-2 tane hatta.
bi kız var . iğğ genç bişi. yapılan hareketleri çok hızlı yapmaya çalışıyor. insanın moralini bozuyor. sonradan takmamaya karar verdim. ama 20sn sonra falan tıkanıyor. neyse bu hergün gelmiyor.
bi kadın daha var. gören 14 yaşında falan sanır. kısa, zayıf ama çocuk gibi bişey. bi de kızı var. gören ablası sanır. zaten zargana gibisin otur evinde kızına da yazık. bu da kayboldu. saatini değiştirdi harhalde. çocuklu tiplere sinir oluyorum zaten.
ama tek yapmayı da sevmiyorum. şimdi hareketleri baya öğrendim. hoca tarif edince yapıyorum. bu sefer tek olunca hoca alıp başını gidiyor sohbete. alarm çalınca hopp hoca hişşt diye çağırmak gerekiyor.
hareketleri öğrendiğim için de level atlama istediğim var. bunlar beni zorlamıyor gibi. bir ay sonra iyice sıkılıcam muhtemelen.
kollarımı çalıştırmaya başladım. vücut geliştiren kadınlar gibi iğrenç bişi olcam. boy boy fotoraflarımı yayınlayacaklar iğrenç damgasıyla diye korkuyorum. ama hedefim el salladığımda salllanan yumuşak yapıdan kurtulmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder