hayata dair sinir bozucu detaylar..

herkesin böyle anları vardır di mi. mesela:

geçen metrodayım zaten bezginim o gün. metro da pek dolu değil gittim. rockçı tipli bi bebenin yanına oturdum. bebe müzik falan dinliyor ben de açtım kitabımı. sıhhiye' de adam kalkıp çocuklu bir kadına yer verdi. aslında güzel bir davranış. aile de sevimli. yobaz tipler değil, çocuk sümüklü bişi değil. pek sesi bile çıkmıyor esasında ama ne kadar olsa aile içinde bir muhabbet var. çocuk annenin kucağında, ayakları benim pantolonumu kirletmekte.. benim kitap yalan oldu tabi. neyse bizim durağa yaklaştık zaten, kitabı kapattım tam çantaya soktuğum anda bunlar indi. tee allaam..


normalde olsa takmam belki ama o gün zaten. kendimi toplayıp bi çıkamadım. şimdi bizin dersin 2 hocası var. birisi yarım saat erken başlıyor. zaten 1 saat ders işliyorum. yarım saat yeter diye. adam dönemin başında da sınıfla anlaşır. yani onda sıkıntı yok. neyse bunun dersi olduğunu biliyorum. 12.15' te kalkmam gerek. yemek yiyorum simpsons izlerken. 12,15 oldu, buçuk olsun dedim zaten erken gidiyorum. buçuk oldu benim 2. bölümü açıyorum. 12.45 son çıkma saati zor kalktım yerimden. 2' de gittim. meğer hoca 1' de başlamış. ama buçukta başlayacaktı. o da bozmuş. bi gittim zaten sınıf hıncahınç dolu. en arkaya kadar. bu aralar zaten devamın en fazla olduğu dönem. millet dönmüş, yeni dönemin şevki de hala var. neyse yer isteyip oturdum. sınıf sıcak, bir de dışarıdan geliyorsun, yüzüm nası yanıyo. zaten sıkış sıkış oturmuşuz. bir de suratım açıkta ya sadece suratım terliyo. neyse sonra zaten ben gibi 2' de gelenler akın akın girmeye başladı. hoca bi es verdi falan. ben de normale döndüm.

yarım saat sonra da bıraktı zaten. yoklamaya yetiştim gerçi de dersi kaçırdım ya. önemliydi bu konular. kendi notum olmayınca olmuyor. kitap da yok zaten. ben daha fotokopi yapıcaktım. unutmasam bari.