eet tatil bitti, işe döndük, 2 aydır çok mutluydum. aslında işimi seviyorum, tek sorun 6' da çıkmak. yani işim yoksa, bariz şekilde boş oturacaksam niye 6' ya kadar bekliyorum ki. aslında saatle de sorunum yok. tek sorun iş çıkış saatinde oluşan trafik. hele ankaray iğrenç oluyor. klima da yok. sıkış tepiş, insanlar terlemiş, koku bi yandan. neyse işte kendimi metroya atabilmişim. metro biraz daha insani, en azından klima var. normalde oturmaya çalışmam, ama bugün oturmak istedim. çünkü ayağımda topuklu, isyanlardayım. teyzenin biri kendi koca kıçını yaymış oğluna da yer tutuyor, oğlu da enine boyuna bi ergen. yani bayanlara yer vermesi gerekirken öküzün, bir de annesine yer tuttuyor. kadının poposu ne kadar büyük olsa da 2 koltuğu dolduramadığından yanda kalan boşluğa sıkışıverdim. yani baya baya kucağına oturmuş oldum. çemkirdi kendi çapında ama ben oturmuşum artık dünya umrumda değil. gerizekalı ya. zaten belli ki iş çıkış saati, ben de işten çıkmışım belli, keyfine göre gezmişin gelmişin utanmadan o saatte metroyu işgal etmişin bari oturduğum yeri çok görme. en sinir olduğum şey zaten. o saatte zaten metro kalabalık bir de böyle boş gezen adamlar meşgul ediyor. hayır bi saat sonra dön. kendine de mi acımıyorsun o kalabalığın içinde sıkış tepiş.
zaten nası yorgunum, sabahtan beri toplantıdayım, kafam kazan, yemek memek yalan olmuş, bütün gün yediğim 2 kurabiye, 1 bardak su. tuvalete bile desturla gitmişim. topukluyla bütün gün koşturup durmuşum, zaten sıcak, bi de bütün gün o sıcakta sırtımda ceket taşımışım. ohh oraya oturdum ya. bütün bunları unuttum war ya. dünyaya karşı bir zafer kazanmış gibi hissettim :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder